Ik ben Frank en ik ben vader van twee prachtige zonen, woon in het centrum van Utrecht en repareer dagelijks hetzelfde manco aan mijn fiets (loszittend achterspatbord) met elastiekjes. Ik heb een prachtige vriendin waarmee ik erg gelukkig ben. Ik ben, nu ik er over nadenk, sowieso een gelukkig en opgeruimd persoon. En ik merk dat ik ook mensen aan trek die dat ook zijn. Ik ben ooit opgeleid als concept ontwikkelaar, creatieveling, art director aan de kunstacademie. Ik neem dat mee in mijn trainingen: het anders kijken naar uitdagingen, jezelf en anderen verrassen met ideeën en expressie waarvan je misschien niet wist dat je ze in je had.
10 vragen aan Frank
Ik sta altijd open voor mooie ervaringen en belevenissen. In materieel opzicht ben ik een minimalist. Ik wil dingen meemaken en die graag delen met anderen. Ik hou van de absurditeit in het dagelijkse leven en zie er graag de humor van in. Met verwondering kijken naar mijn omgeving leert me om mezelf en anderen beter te begrijpen.
Ik neem dit allemaal mee in mijn rol als trainer. Het is fantastisch als er onverwachte dingen gebeuren en er mooie momenten ontstaan. Die pas ik dan graag ter plekke toe binnen het thema van de sessie.
Actief, extravert, interactief en met veel ruimte voor humor en onverwachte momenten. Ik vind het leuk om deelnemers uit te dagen maar zal ook altijd veiligheid creëren. Ik hou van de balans tussen humor, inhoud en interactie. Het is altijd weer leuk om deelnemers aan het begin van een training soms onzeker en verwachtingsvol te zien schuifelen om vervolgens met een paar slechte grappen het ijs te breken. “Oh, dit gaat wel goed komen.” Zie je ze dan denken.
Dan schrijf ik popliedjes die ik met allerlei instrumenten opneem (Kingtonic, zie Spotify), kijk ik naar oersaaie schaak-analyses en bezoek ik theatrale voorstellingen met vrienden. Ik ren graag rondjes langs de Singel van Utrecht en de andere groene delen van de stad.
Ik ben er trots op dat ik mensen een goed gevoel kan geven. Ik was vroeger altijd een echte ‘interviewer’ tijdens gesprekken met vrienden of wie dan ook. Vooral vragen stellen en zelf nooit het achterste van je tong laten zien. Maar de laatste jaren lukt het me steeds beter om zelf ook opener te zijn over persoonlijke onderwerpen. Ik merk dat dat gewaardeerd wordt en dat anderen zich ook kwetsbaarder gaan opstellen.
Het lukt me daardoor ook goed om vertrouwen te geven. Het gêne gaat er dan af en mensen laten zich zien en kennen. Dat is fantastisch. Niets is zo verbindend als dat.
Van mijn vader, hij was burgemeester van Alphen aan den Rijn, heb ik geleerd hoe blij mensen zijn als ze ‘gehoord en gezien’ worden. Ik zag dit als kind gebeuren wanneer hij, altijd oprecht geïnteresseerd, in gesprek raakte met de burgers van de stad. Of je nou bakker, werkeloze of politieman was, hij was altijd 100% betrokken. Je zag mensen dan groeien.
Ander leerzaam moment:
En creatief directeur van een reclamebureau waar ik vroeger werkte als creatieveling zei ooit tegen me: “Frank, er is nooit een reden om iets ‘saai’ te maken”. Dat heb ik altijd in mijn oren geknoopt en ik pas het nu toe in mijn trainingen.
Met mijn zonen een mooie bergtocht maken.
Door verwonderd te blijven over wat mensen creatief kunnen voortbrengen en wat ze drijft. Door aan improvisatietheater te doen.
Aanvoelen wat mijn kamerplanten willen zodat ze langer blijven leven.